Abstrakt

Twierdzenie, że prawo pracy jest prawem prywatnym, powinno w naturalny sposób kierować uwagę ku myśleniu o dominacji norm względnie wiążących jako norm to prawo „wypełniających”. Tymczasem jest inaczej. Prawo pracy okazuje się zdominowane regulacją bezwzględnie wiążącą. Trudno w tej sytuacji nie budować skojarzeń prawa pracy z prawem administracyjnym, które poprzez normy bezwzględnie wiążące się wyróżnia. Czy zatem rzeczywiście ów rodzaj norm – bezwzględnie wiążących – niejako przesuwa prawo pracy w kierunku prawa administracyjnego? A w ogóle, co dokładnie taka struktura normatywna prawa pracy, oznacza? Te pytania stanowią przedmiot niniejszego opracowania, które stanowi kontynuację podjętych przez autorkę w ostatnim czasie rozważań o związkach prawa pracy z prawem administracyjnym.