Monitor Prawa Pracy
nr 3/2022
Glosa do wyroku SN z 20.2.2020 r., I PK 241/18
DOI: 10.32027/MOPR.22.3.5
Autor jest doktorantem, Szkoła Doktorska Nauk Społecznych Uniwersytetu Łódzkiego.
Abstrakt
Uwagi ogólne
Glosowany wyrok SN z 20.2.2020 r.1 dotyka interesującej problematyki dopuszczalności zastrzeżenia warunku zawieszającego w umowie o zakazie konkurencji po ustaniu stosunku pracy. W świetle powszechnie aprobowanej definicji doktrynalnej warunek ten oznacza, że zdarzeniem przyszłym i niepewnym w rozumieniu art. 89 KC jest podjęcie określonej czynności faktycznej lub złożenie oświadczenia woli przez jedną ze stron czynności prawnej2. Sąd Najwyższy w analizowanym wyroku potwierdził, że w umowie o zakazie konkurencji można zamieścić warunek jako accidentalia negotii tej umowy, jeśli zdarzenie przyszłe i niepewne, ale uzależnione od zachowania pracodawcy wystąpi do dnia rozwiązania stosunku pracy. Teza ta wydaje się trafna, niemniej warto przedstawić szerzej kwestie związane z zastrzeganiem warunku potestatywnego w ramach umowy o zakazie konkurencji po ustaniu stosunku pracy, którego zaistnienie zależy przecież wyłącznie od woli pracodawcy. Dopuszczalność uzależnienia powstania skutków czynności prawnej z uwagi na zaistnienie warunku zależnego wyłącznie od zachowania jednej ze stron tej czynności wywoływała bowiem liczne spory zarówno w doktrynie prawa cywilnego, jak i orzecznictwie. Ponadto pewne wątpliwości nasuwa sugestia składu orzekającego, jakoby istniały podobieństwa między rozwiązującym warunkiem potestatywnym a umownym prawem odstąpienia (art. 395 KC).
