Monitor Prawa Pracy

nr 2/2022

Uprawnienia pracodawców w czasie pandemii – praca zdalna w sektorze medycznym

DOI: 10.32027/MOPR.22.2.4
Marlena Sakowska-Baryła
Autorka jest doktorem prawa, radcą prawnym, redaktor naczelną „ABI EXPERT”, partnerem w Sakowska-Baryła, Czaplińska Kancelarii Radców Prawnych Sp.p.; ORCID: ORCID: 0000-0002-3982-976X.
Abstrakt

Powers of employers during pandemic – teleworking in medical sector

Practice shows that during the pandemic teleworking has become a common solution among employers in almost all industries – also in medical services sector. This organizational solution, which allows to meet the challenges that are crucial during the pandemic, regards counteracting epidemic threat by reducing the number of direct contacts between the staff, staff and patients, and also guaranteeing the continuity of work of health care institutions. The present article discusses teleworking within the meaning of the act of 2 March 2022 on specific solutions connected with preventing, counteracting and combating COVID-19, other infectious diseases and crisis situations caused by them, and different regulations – in a way – enforced by practice, and also praxeological considerations, especially when it comes to the issues regarding labor law, personal data protection, patient protection, cybersecurity and physical safety. Teleworking, especially in the context of “around-covid” regulations, is at the same time a much wider solution, it also refers to those spheres of functioning of health care institutions which constitute actions outside of medicine connected indirectly to providing health benefits. It may involve the functioning of institutions within the area of organization, logistics and administration. Keywords: teleworking, medical sector, online consultation, online medicine, medical activity, GDPR, personal data, doctor-patient privilege. Słowa kluczowe: praca zdalna, sektor medyczny, teleporady, telemedycyna, działalność lecznicza, RODO, dane osobowe, tajemnica lekarska.


Praktyka pokazuje, że w czasie pandemii praca zdalna stała się powszechnie stosowanym rozwiązaniem wśród pracodawców niemal z każdej branży – także w sektorze usług medycznych. To rozwiązanie organizacyjne pozwalające sprostać wyzwaniom istotnym w czasie pandemii, do których należy przeciwdziałanie zagrożeniu epidemicznemu poprzez zmniejszenie liczby bezpośrednich kontaktów pomiędzy personelem oraz personelem i pacjentami, jak również zapewnienie ciągłości działania podmiotu leczniczego. W niniejszej publikacji omówiona zostanie praca zdalna w rozumieniu, jakie tej instytucji nadała ustawa z 2.3.2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych2 oraz jakie – na swój sposób – wymusza praktyka na podstawie różnego rodzaju regulacji, a także względy prakseologiczne, zwłaszcza gdy chodzi o kwestie prawa pracy, ochrony danych osobowych, ochronę praw pacjenta, cyberbezpieczeństwo i bezpieczeństwo fizyczne. Praca zdalna bowiem zwłaszcza na tle regulacji „okołocovidowej” jest jednocześnie rozwiązaniem znacząco szerszym, odnosi się także do tych sfer funkcjonowania podmiotów leczniczych, które stanowią działania pozamedyczne, związane tylko pośrednio z udzielaniem świadczeń zdrowotnych. Może dotyczyć funkcjonowania placówek w obszarach o charakterze organizacyjnym, logistycznym, administracyjnym.