Monitor Prawa Pracy
nr 1/2022
Umowy o pracę na czas określony nauczycieli
DOI: 10.32027/MOPR.22.1.12
Autorka jest adiunktem w Katedrze Prawa Gospodarczego Prywatnego WPiA UKSW w Warszawie.
Abstrakt
Klauzulę 5 Porozumienia ramowego1 należy interpretować w ten sposób, że, po pierwsze, stoi ona na przeszkodzie uregulowaniu krajowemu wykluczającemu nauczycieli religii katolickiej w szkołach publicznych z zakresu stosowania przepisów mających na celu sankcjonowanie nadużywania kolejnych umów na czas określony, gdy w wewnętrznym porządku prawnym nie istnieje żaden inny skuteczny środek sankcjonujący nadużywanie tych umów, i po drugie, że konieczność posiadania dokumentu poświadczającego zdolność do nauczania wydanego przez organ kościelny w celu umożliwienia tym nauczycielom nauczania religii katolickiej nie stanowi „obiektywnego powodu” w rozumieniu klauzuli 5 pkt 1 lit. a) tego Porozumienia ramowego, ponieważ ten dokument jest wydawany tylko jeden raz – a nie przed każdym rokiem szkolnym implikującym zawarcie umowy o pracę na czas określony.
Wyrok TS z 13.1.2022 r., MIUR i Ufficio Scolastico Regionale per la Campania, C282/19
Stan faktyczny
Powodowie w postępowaniu głównym2 są nauczycielami religii katolickiej zrekrutowanymi przez włoskie ministerstwo ds. edukacji, szkolnictwa wyższego i badań naukowych – MIUR3 i od wielu lat zatrudnionymi w szkołach publicznych na podstawie kolejnych umów na czas określony. Wskazując, że zawieranie takich umów nie jest zgodne z prawem i że nie mogli oni skorzystać z mechanizmu mianowania, powodowie twierdzili, że są poszkodowani w następstwie dyskryminacji w porównaniu z osobami uczącymi innych przedmiotów. Wnieśli oni zatem powództwo w celu uzyskania orzeczenia o przekształceniu ich aktualnych umów w umowy na czas nieokreślony lub, posiłkowo, naprawieniu szkody wyrządzonej w następstwie zawierania kolejnych umów na czas określony.
