Abstrakt

Artykuł poświęcony jest problematyce dopuszczalności składania przez obowiązanych pism zaporowych w trakcie postępowań o zabezpieczenie roszczenia i zabezpieczenie środka dowodowego. Na podstawie analizy obecnej praktyki sądów w tym względzie autor wyróżnia cztery modele postępowania z pismami zaporowymi opowiadając się za tym z nich, który pozostawia decyzję, co do zezwolenia stronie na złożenie pisma zaporowego, przewodniczącemu składu sądu rozpoznającego wniosek. Autor artykułu, dostrzegając brak stosownych przepisów w polskiej procedurze cywilnej, formułuje propozycje wprowadzenia regulacji dopuszczających instytucję pisma zaporowego w postępowaniach o zabezpieczenie roszczeń w sprawach własności intelektualnej oraz o zabezpieczenie środka dowodowego.