Abstrakt

W niniejszym artykule autor podejmuje próbę analizy statusu pokrzywdzonego w polskim procesie karnym. Analiza ta opiera się na przedstawieniu problematyki tzw. domniemania pokrzywdzenia. W związku z tym w tekście podkreślono, że nadanie w postępowaniu karnym statusu pokrzywdzonego jest skutkiem przyjęcia pewnego założenia, domniemania, popartego uprawdopodobnionym materiałem faktycznym sprawy. Rozważania na ten temat powiązane są z porównaniem omawianego domniemania z zasadą domniemania niewinności. Autor zauważa bowiem, że w przypadku wydania prawomocnego wyroku skazującego, domniemanie niewinności zostaje obalone, zaś domniemanie pokrzywdzenia zostaje potwierdzone, co skutkuje tym, że potwierdzony zostaje status danej osoby jako pokrzywdzonego, zaś w przypadku wydania wyroku uniewinniającego domniemanie pokrzywdzenia upada, co oznacza, że dana osoba powinna taki status utracić. Autor analizuje szczegółowe zagadnienia, np. możliwość wniesienia przez pokrzywdzonego kasacji w przypadku wydania prawomocnego wyroku uniewinniającego. Przeprowadzona analiza prowadzi do poddania obecnej regulacji krytycznej ocenie i zaproponowania w tym zakresie postulatów de lege ferenda.