Abstrakt

W uchwale z 13.5.2015 r., wydanej w sprawie III CZP 19/15, Sąd Najwyższy orzekł, że „Przedstawiciel ustawowy małoletniego dziecka może udzielić pełnomocnictwa do złożenia oświadczenia o wyrażeniu zgody przewidzianej w art. 34 ust. 3 ustawy z 5.12.1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty (…)”. Teza uchwały może być wprawdzie wielorako rozumiana, jednak wyrażony w niej pogląd już obecnie wypada uznać za otwierający nowy etap w funkcjonowaniu prawa medycznego. Wynika z niego bowiem, że SN ocenił dotychczasowy stan prawny jako, z jednej strony, wystarczającą podstawę do sformułowania ujętego w tezie stanowiska, a z drugiej strony – jako system gotowy do przyjęcia dalszych skutków tego rozwiązania. Tymczasem w obu ww. punktach, znamionujących niejako retrospektywne spojrzenie na osnowy prawne zapatrywania SN oraz prospektywną wizję następstw, które może wywołać, mogą zrodzić się wątpliwości. W oczekiwaniu zatem na motywy uchwały warto poddać analizie wątki faktyczne i jurydyczne podniesione w uzasadnieniu zagadnienia prawnego przedstawionego do rozstrzygnięcia Sądowi Najwyższemu.