Abstrakt

§ 1. Podział na prawo prywatne i prawo publiczne Podział na prawo prywatne i prawo publiczne od dawna jest zakorzeniony w tradycji prawnej kontynentalnej Europy. Na gruncie prawa merytorycznego poza walorem teoretycznym cechuje go również wysoce istotne znaczenie praktyczne, sprowadzające się do odpowiedzi na pytanie dotyczące zakresu zastosowania poszczególnych grup przepisów. Tytułem przykładu można wskazać na problem związany z możliwością domagania się odsetek ustawowych od niezapłaconych w terminie kosztów procesu na podstawie przepisu art. 481 § 1 KC. Dlatego też, kryteriom podziału prawa na prawo prywatne i prawo publiczne, jak i związanej z tym delimitacji zakresów zastosowania wskazanych gałęzi prawa, poświęcono sporo uwagi. Zdecydowanie mniej uwagi poświęcono podziałowi na prawo prywatne i prawo publiczne z perspektywy prawa prywatnego międzynarodowego, choć problem ten został dostrzeżony stosunkowo dawno w doktrynie prawa prywatnego międzynarodowego. Spojrzenie na wskazany podział, z tej właśnie perspektywy, powinno uwzględniać dwie płaszczyzny. Po pierwsze, istniejące interakcje między prawem publicznym i prawem prywatnym międzynarodowym przy przyjęciu założenia, że prawo prywatne międzynarodowe stanowi część szeroko ujmowanego prawa prywatnego, choćby jedynie z typologicznego punktu widzenia. Po drugie, relację między prawem prywatnym i prawem publicznym z punktu widzenia stosowania prawa właściwego na podstawie norm kolizyjnych prawa prywatnego międzynarodowego. Niniejsze opracowanie zostało poświęcone obu wskazanym płaszczyznom oddziaływania między prawem prywatnym a prawem publicznym.