Monitor Prawa Handlowego
nr 1/2022
Warunki uznania ujawnienia informacji stanowiących tajemnicę przedsiębiorstwa za przestępstwo
DOI: 10.32027/MPH.22.1.5
radca prawny, Kancelaria RKKW (Partner)
Kancelaria RKKW (Junior Associate)
Abstrakt
1. Ujawnienie informacji ze swojej istoty ma charakter jednorazowy (uczynienie jej znaną innej osobie). Czynienie zarzutu, że odbywać się to miało na przestrzeni lat, co niewątpliwie wpływa na stopień społecznej szkodliwości czynu i konsekwentnie karę – wymaga spięcia poszczególnych zachowań klamrą ciągłości. Instytucja czynu ciągłego wymaga jednak poczynienia stosownych ustaleń faktycznych, chociażby w optyce z góry powziętego zamiaru oraz zidentyfikowania każdego pojedynczego zachowania oraz krótkich odstępów czasu.2. Sformułowanie „jeżeli wyrządza to poważną szkodę przedsiębiorcy” z art. 23 ust. 1 ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji określa konstytutywny dla bytu czynu zabronionego skutek przestępny. Skutek ten musi zatem zostać obiektywnie przypisany, uwzględniając przesłanki ontologiczne oraz normatywne. Wymaga to zatem wpierw poprawnego zidentyfikowania samego skutku (tutaj – konkretnej, wyrażonej kwotowo szkody) i powiązania jego z zachowaniami oskarżonej.
Wyrok SN z 3.3.2021 r., II KK 111/20, Legalis
Stan faktyczny
W związku z ujawnieniem przez członka zarządu spółki1 informacji poufnych Sąd Rejonowy, wydając wyrok nakazowy, orzekł o naruszeniu przez Oskarżoną tajemnicy przedsiębiorstwa na podstawie art. 23 ust. 1 ustawy z 16.4.1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji2.Oskarżona została uznana za winną tego, że w okresie od listopada 2012 do 30.6.2015 r., będąc członkiem zarządu spółki, wbrew ciążącemu na niej obowiązkowi, wynikającemu z zawartej ze spółką dnia 28.4.2015 r. umowy o zachowaniu poufności, na ogólnodostępnym dla pracowników spółki koncie e-mail umieściła informacje poufne w postaci plików projektów tłumaczeniowych, plików glosariuszy, plików pamięci tłumaczeń oraz korespondencji prowadzonej z klientami, umożliwiając w ten sposób dostęp do tych informacji innym pracownikom spółki.Przedstawione Oskarżonej zarzuty wskazywały na celowość takiego działania w związku z wykorzystaniem przez nią informacji, o których mowa powyżej, w działalności gospodarczej prowadzonej przez inny podmiot niż spółka, wyrządzając tym samym poważną szkodę spółce, w kwocie nie większej niż jeden milion złotych.Sąd Rejonowy na mocy wydanego wyroku nakazowego orzekł o karze ograniczenia wolności. Wyrok ten nie został zaskarżony i uprawomocnił się. Od powyższego wyroku kasację wniósł Prokurator Generalny, zarzucając temu wyrokowi rażące i mające istotny wpływ na jego treść naruszenie przepisów prawa karnego procesowego. Prokurator Generalny w treści kasacji wskazał, że w świetle zgromadzonego materiału dowodowego okoliczności popełnienia przez Oskarżoną wskazanego czynu, a także jej wina budziły wątpliwości co do wypełnienia przez nią wszystkich ustawowych znamion czynu opisanego w akcie oskarżenia. W konsekwencji powinno wyłączyć to dopuszczalność nakazowego trybu rozpoznania sprawy, która to skierowana powinna zostać na rozprawę celem przeprowadzenia postępowania dowodowego. W związku z powyższym Prokurator Generalny wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania.
