Monitor Prawa Handlowego
nr 1/2020
Wniosek o zawezwanie do próby ugodowej a przerwa biegu terminu przedawnienia
DOI: 10.32027/MPH.20.1.6
adwokat, współpracownik w Kancelarii RKKW – KWAŚNICKI, WRÓBEL & Partnerzy (www.rkkw.pl)
aplikant adwokacki, Kancelaria RKKW
Abstrakt
1. Nieodpowiednie wykorzystywanie uprawnienia procesowego do wystąpienia z wnioskiem o zawezwanie do próby ugodowej, polegające na złożeniu tego wniosku do sądu wyłącznie w celu uzyskania przerwy biegu przedawnienia, a nie – co najmniej także – w celu realizacji roszczenia w drodze ugody, należy rozważać jako czynność procesową sprzeczną z dobrymi obyczajami (art. 3 KPC), a konkretnie podtyp takiej czynności, tj. czynność procesową, której dokonanie stanowi nadużycie uprawnienia do jej dokonania.
2. Sprzecznie z dobrymi obyczajami – w znaczeniu procesowym – działa i jednocześnie nadużywa uprawnienia procesowego wierzyciel, który występuje z wnioskiem o zawezwanie do próby ugodowej nie w celu realizacji swojego roszczenia w drodze zawarcia ugody, lecz chcąc wyłącznie wydłużyć okres jego zaskarżalności przez doprowadzenie do przerwy biegu przedawnienia.
3. Sprzeczność wniosku o zawezwanie do próby ugodowej z dobrymi obyczajami (art. 3 KPC), która ma miejsce w razie, gdy wierzyciel nadużywa uprawnienia do wystąpienia z nim do sądu, dyskwalifikuje tę czynność oraz musi skutkować tym, że niedopuszczalne jest prowadzenie na jego podstawie postępowania pojednawczego.
Wyrok SN z 27.7.2018 r., V CSK 384/17, Legalis
Stan faktyczny
Sprawa dotyczyła roszczenia o zapłatę określonej kwoty pieniężnej. Przed wytoczeniem powództwa Powódka dwukrotnie złożyła wniosek o zawezwanie do próby ugodowej. W toku postępowania rozpoznawczego Pozwany podnosił zarzut przedawnienia z racji, że – w jego ocenie – wnioski Powódki stanowiły nadużycie prawa podmiotowego, gdyż zostały złożone wyłącznie w celu przerwania biegu przedawnienia, a nie załatwienia sprawy w drodze ugody. Tym samym, według Pozwanego, nie nastąpił skutek w postaci przerwania biegu przedawnienia. Sąd I instancji nie podzielił argumentacji Pozwanego i uwzględnił powództwo.
Pozwany wniósł apelację od wyroku. Sąd II instancji zmienił zaskarżony wyrok i oddalił powództwo w całości, uznając, że doszło do przedawnienia roszczeń. Zdaniem sądu II instancji zawezwania do próby ugodowej nie przerwały biegu terminu przedawniania, ponieważ nie zostały przedsięwzięte bezpośrednio w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia lub zabezpieczenia roszczenia. Świadczyć o tym miała przede wszystkim wzmianka zawarta we wniosku o zawezwanie do próby ugodowej: „celem przerwania terminu przedawnienia, z daleko idącej ostrożności procesowej (…)”.
Powódka złożyła skargę kasacyjną. Sąd Najwyższy uchylił zaskarżony wyrok i sprawę przekazał Sądowi Okręgowemu do ponownego rozpoznania.
