Abstrakt

Z końcem 2016 r. fundusze inwestycyjne typu zamkniętego, a w szczególności zarządzające tymi funduszami towarzystwa funduszy inwestycyjnych (TFI), musiały się zmierzyć ze swoistym regulacyjnym tsunami, zapoczątkowanym w głównej mierze wejściem w życie znowelizowanych przepisów ustawy o funduszach inwestycyjnych, transponujących do polskiego porządku prawnego dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/61/UE z 8.6.2011 r. w sprawie zarządzających alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi oraz dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/91/UE z 23.7.2014 r. zmieniającą dyrektywę 2009/65/WE w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe. Dodatkowo, na szczeblu regulacyjnym, od połowy 2016 r. do działalności TFI zastosowanie mają również przepisy rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) nr 231/2013 z 19.12.2012 r., uzupełniającego dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/61/UE w odniesieniu do zwolnień, ogólnych warunków dotyczących prowadzenia działalności, depozytariuszy, dźwigni finansowej, przejrzystości i nadzoru. Oprócz tego z początkiem 2017 r. do polskiego porządku prawnego weszła w życie nowelizacja ustawy z 26.6.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy z 15.2.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, odnosząca się bezpośrednio do opodatkowania, w określonych przypadkach funduszy inwestycyjnych zamkniętych. Niniejszy artykuł stanowi krótkie omówienie, z punktu widzenia zarządzającego alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi (AFI), głównych zmian w otoczeniu prawnym funduszy inwestycyjnych zamkniętych, jakie niosą za sobą przedstawione powyżej regulacje w praktyce, a przede wszystkim próbę oceny przewidywanych skutków, jakie mogą w tym względzie wystąpić na rynku funduszy inwestycyjnych.