Abstrakt

Istota problemu sprowadza się do ustalenia, czy w prawie umów obowiązuje zasada, bez względu na typ umowy, stosownie do której -- niezależnie od treści umowy -- strony są zobowiązane do zachowania uczciwego, lojalnego względem siebie, który to nakaz nie powinien być postrzegany wyłącznie jako wywodzony z konkretnego przepisu prawa dotyczącego konkretnego typu umowy nazwanej. Chodzi o dopuszczalność instrumentu, który pozwoli eliminować zachowania nierzetelne i nieuczciwe wpływając w ten sposób na wysokość kosztów transakcyjnych wynikających z nieuczciwego i nierzetelnego zachowania się kontrahentów. Objęcie ochroną prawną przed nielojalnym zachowaniem drugiej strony umowy ogranicza pole do nieuczciwego i nierzetelnego wykorzystywania niedostatecznego zabezpieczenia się uczestnika obrotu wobec innych uczestników obrotu.