Monitor Prawa Handlowego

nr 4/2012

Koncepcja „bezprawności względnej” oraz dopuszczalność dochodzenia roszczenia o naprawienie szkody wynikłej z pośredniego naruszenia dóbr

Michał Szumbarski
aplikant adwokacki, Zespół Prawa Spółek oraz Fuzji i Przejęć, Dentons
Bogusław Lackoroński
Autor jest adiunktem w Zakładzie Prawa i Instytucji Międzynarodowych, Instytutu Stosunków Międzynarodowych na Wydziale Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych UW.
Marcin S. Tofel
adwokat w Kancelarii SALANS
Abstrakt

Konstrukcja tzw. bezprawności względnej nasuwa uzasadnione zastrzeżenia, ponieważ wkracza w sferę powiązań kauzalnych, właściwą dla badania przesłanki związku przyczynowego między zdarzeniem sprawczym a szkodą. Trudno też pogodzić tę konstrukcję z pojmowaniem bezprawności w rozumieniu art. 415 KC jako zachowania naruszającego powszechnie obowiązujące reguły postępowania wyznaczane przez nakazy i zakazy. Nie bez znaczenia pozostaje wreszcie okoliczność, że ustawodawca nie rozróżnił szkody bezpośredniej i pośredniej, w zależności od tego czy została lub nie została nakierowana na określoną osobę. Dlatego też bardziej przekonujące jest stanowisko, że naprawieniu podlega każda szkoda, która pozostaje w normalnym związku przyczynowym z bezprawnym zachowaniem sprawcy.