Abstrakt

Celem niniejszego opracowania jest omówienie wyroku TSUE z 15.7.2021 r. w sprawie C-795/19, XX v. Tartu Vangla, który odnosi się do oceny regulacji krajowej umożliwiającej zwolnienie ze służby funkcjonariusza zakładu karnego z powodu niespełniania minimalnych progów percepcji dźwiękowej z perspektywy zasady równego traktowania w zatrudnieniu. Trybunał po raz kolejny wypowiedział się w odniesieniu do interpretacji zakazu dyskryminacji ze względu na niepełnosprawność w rozumieniu dyrektywy 2000/78/WE i dopuszczalnych odstępstw od zasady równego traktowania. W szczególności uznał osiągnięcie minimalnego progu percepcji dźwiękowej za istotny i determinujący wymóg zawodowy konieczny do wykonywania zawodu funkcjonariusza służby więziennej oraz wyjaśnił, że dyrektywa stoi na przeszkodzie uregulowaniu krajowemu przewidującemu, iż bezwzględnie niemożliwe jest dalsze pełnienie obowiązków przez funkcjonariusza służby więziennej, którego ostrość słuchu nie odpowiada minimalnym progom percepcji dźwiękowej określonym w tym uregulowaniu, bez umożliwienia sprawdzenia, czy funkcjonariusz ten jest w stanie wykonywać wspomniane obowiązki, w stosownym przypadku po przyjęciu racjonalnych usprawnień w rozumieniu tego art. 5.