Abstrakt

1. Ubezpieczony traci prawo do zasiłku chorobowego – na podstawie art. 17 ust. 1 ustawy z 25.6.1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa – jeżeli wykonuje pracę zarobkową w okresie orzeczonej niezdolności do pracy. Jeżeli ubezpieczony najpierw (na przykład rano, przed południem) wykonywał pracę zarobkową, za którą otrzymał wynagrodzenie, a następnie (na przykład po południu, wieczorem) zachorował i uzyskał zaświadczenie lekarskie o niezdolności do pracy, nie można przyjąć, że wykonywał (przed południem) pracę zarobkową w okresie orzeczonej niezdolności do pracy (stwierdzonej po południu). Jeżeli ubezpieczony otrzymał za ten dzień wynagrodzenie za pracę wykonywaną przed orzeczoną niezdolnością do pracy, to być może za ten jeden dzień nie nabył prawa do zasiłku chorobowego, nie ma jednak podstaw do pozbawienia go zasiłku chorobowego za cały okres jego wypłacania z powodu niezdolności do pracy.
2. Przepisy ustawy z 25.6.1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa nie przewidują możliwości „dzielenia” zasiłku chorobowego za określony dzień niezdolności do pracy i przyznania go w niepełnej wysokości, na przykład w części (jednej drugiej, jednej trzeciej, jednej czwartej) w zależności od tego, o jakiej porze dnia doszło do ujawnienia się choroby uniemożliwiającej wykonywanie pracy zarobkowej.
Wyrok SN z 25.8.2022 r., III USKP 137/21, Legalis.