Abstrakt

Celem niniejszego opracowania jest analiza art. 3¹ KP pod kątem zdefiniowania podmiotu, który realizuje uprawnienia kierownicze w stosunku pracy. Autorka omawia źródła uprawnienia do dokonywania czynności za pracodawcę oraz skutki realizacji uprawnień kierowniczych przez podmiot nieuprawniony.WstępKierownictwo pracodawcy (podporządkowanie pracownika)¹ stanowi konstytutywną (a zatem niezbędną) cechę stosunku pracy². Rozstrzygnięcia wymaga, komu w praktyce przysługuje prawo realizacji uprawnień kierowniczych wobec pracownika. Z pewnością podmiotem tym może być pracodawca – osoba fizyczna, mająca pełną zdolność do czynności prawnych³. Wątpliwości pojawiają się na gruncie dopuszczalności korzystania z tego prawa przez osobę lub organ zarządzający albo inną wyznaczoną osobę, o których mowa w art. 3¹ KP. Kwestią wymagającą zastanowienia jest również zakres uprawnień kierowniczych przełożonego, a także możliwość wykonywania przez pracodawcę uprawnień kierowniczych za pośrednictwem osoby spoza grona pracowników.