Abstrakt

W niniejszym opracowaniu autorka analizuje problem możliwości stosowania przepisów Kodeksu pracy wprowadzających wzmożoną ochronę stosunku pracy w pracowniczych stosunkach służbowych. Kwestia ta jest przedmiotem niejednorodnych wypowiedzi zarówno doktryny, jak i orzecznictwa. Uwagi wstępne Opracowanie to stanowi próbę odpowiedzi na pytanie, czy do pracowniczych stosunków służbowych znajdą zastosowanie przepisy: art. 39, 41, 177 oraz 186¹ § 1 i 186⁸ § 1 KP¹ statuujące szczególną ochronę trwałości stosunków pracy powstałych w wyniku zawarcia umowy o pracę. Rozbieżności wypowiedzi zarówno doktryny, jak i orzecznictwa, wynikają przede wszystkim z odmiennych zapatrywań co do kompleksowości regulacji instytucji ustania stosunku pracy na gruncie ustaw szczególnych. Zarówno Kodeks pracy, zgodnie z generalnym odesłaniem wynikającym z art. 5, umożliwia stosowanie swoich regulacji w zakresie nieuregulowanym w przepisach szczególnych, jak i niektóre pragmatyki zawierają własne postanowienia generalnie odsyłające do Kodeksu pracy (oraz innych przepisów prawa pracy) w sprawach w nich nieuregulowanych (por. np. art. 9 ust. 1 ustawy z 21.11.2008 r. o służbie cywilnej², art. 91c ust. 1 ustawy z 26.1.1982 r. – Karta Nauczyciela³).