Abstrakt

Kluczową cechą stosunku pracy, pozwalającą odróżnić zatrudnienie pracownicze zwłaszcza od zatrudnienia cywilnoprawnego, jest podporządkowanie pracownika pracodawcy. Wyrazem tego podporządkowania jest prawo pracodawcy do kierowania procesem pracy, co w ramach relacji pracownik – pracodawca przejawia się prawem pracodawcy do wydawania wiążących poleceń dotyczących pracy. Co istotne, z owym uprawnieniem wiąże się także obowiązek pracodawcy do organizowania pracy (wniosek taki należy wyprowadzać z treści art. 22 § 1 KP). Z kolei „w ramach powinności organizacyjnych pracodawca wskazuje (…) sposób wykonywania pracy (…) i sprawuje nadzór oraz kontrolę nad prawidłowością przebiegu powierzonych pracownikom prac”. Tym samym ocenianie pracowników przez pracodawcę jest istotnym elementem realizacji stosunku pracy, a ponadto może być ujmowane zarówno w charakterze uprawnienia, jak i obowiązku pracodawcy.
W niniejszym opracowaniu autor poddaje analizie instrument, jakim jest ocena okresowa pracowników sądów, w tym podejmuje próbę odpowiedzi na pytanie, czy de lege lata stanowi ona typowe narzędzie motywacyjne.