Abstrakt

Uwagi wstępne Istnienie pewnych instytucji prawa pracy jest bezdyskusyjne. Są one traktowane jak standardy, bez których współczesne prawo pracy europejskiego kraju nie może się obyć, a ich funkcje i cele trudno podważyć. Należy do nich niewątpliwie przejęcie pracowników w przypadku transferu części bądź całości zakładu pracy na nowego pracodawcę. Instytucja ta – mająca w UE umocowanie „dyrektywne”¹, a w naszym kraju od 1989 r.² regulację kodeksową (art. 23¹ KP) – ukie­runkowana jest na stabilizację sytuacji prawnej pracowników w procesach różnorodnych przekształceń, efektem których jest transfer części lub całości zakładów pracy.