Abstrakt

Tradycyjny system organizacji czasu pracy, przejawiający się głównie w stałych godzinach rozpoczynania i kończenia pracy, stałych dniach pracy, wolnych niedzielach i świętach, sztywnej 8-godzinnej normie dobowej i krótkich, najczęściej miesięcznych okresach rozliczeniowych, często nie jest w stanie sprostać nowym wyzwaniom związanym z rozwojem gospodarczym. W wytycznych Komisji Europejskiej dotyczących polityki zatrudnienia coraz większy nacisk kładzie się na elastyczność czasu prac. Mianowicie co roku zachęca się partnerów społecznych do negocjowania i wprowadzania na wszystkich poziomach modernizacji organizacji pracy, w tym elastycznych rozkładów czasu pracy, tak aby zachowana została równowaga między elastycznością a bezpieczeństwem i podnoszeniem jakości pracy, do redukcji czasu pracy, w tym godzin nadliczbowych, rocznego rozliczania czasu pracy oraz promocji zatrudnienia w niepełnym wymiarze czasu pracy.