Abstrakt

Wstęp

Wprowadzenie w 1996 r. do Kodeksu pracy instytucji odpowiedzialności porządkowej pracowników, niezależnie od rodzaju podmiotu zatrudniającego, a nie tak jak to było wcześniej - tylko w uspołecznionych zakładach pracy - spowodowało, że stała się ona powszechnym, a zarazem wygodnym środkiem ułatwiającym pracodawcom pozbycie się niechcianych pracowników.

Stosowanie kar porządkowych jako środka polityki personalnej jest bardzo wskazane. Umożliwia bowiem pracodawcy „oficjalne” wyrażenie swojego sprzeciwu wobec nieakceptowanego zachowania pracownika, który czasami postępuje w sposób niewłaściwy z niewiedzy: „Myślałem, że mi wolno przyjść do pracy po spożyciu alkoholu, skoro nie było jednoznacznego zakazu w regulaminie, a moja praca nie spowoduje zagrożenia ani dla mnie, ani dla innych”, a czasami świadomie, ale przy założeniu, że „i tak tego nikt nie zauważy” (przysłowiowe pięciominutowe spóźnienie).

Długotrwały brak reakcji pracodawcy na takie zachowania doprowadza do „znieczulenia” pracowników, którzy dochodzą do wniosku, że takie „przyjście po jednym głębszym” czy też codzienne [...]