Abstrakt

Pojęcie umowy dotyczącej spadku stanowi jedno z podstawowych zwrotów wyznaczających zakres zastosowania norm rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 650/2012 z 4.7.2012 r. w sprawie jurysdykcji, prawa właściwego, uznawania i wykonywania orzeczeń, przyjmowania i wykonywania dokumentów urzędowych dotyczących dziedziczenia oraz w sprawie ustanowienia europejskiego poświadczenia spadkowego. Kwalifikacja tego pojęcia wpływa także na sposób interpretacji bardziej ogólnego zwrotu, tj. rozrządzenia na wypadek śmierci.Próby kwalifikacji sygnalizowanych pojęć próbuje dokonać Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z 9.9.2021 r. Przyczynkiem do podjęcia rozważań na temat znaczenia komentowanych zwrotów stają się, występujące w niektórych systemach merytorycznych, darowizny na wypadek śmierci. W ramach prowadzonego wywodu Trybunał stara się przyporządkować wspomniane czynności prawne do właściwego statutu kolizyjnego.W ramach opracowania autor analizuje wnioski wynikające z wyroku z 9.9.2021 r., dotyczące kwalifikacji darowizny mortis causa w kontekście szerszych pojęć: umowy dotyczącej spadku i rozrządzenia na wypadek śmierci. Autor konfrontuje wynik prowadzonej przez Trybunał analizy z poglądami prezentowanymi przez przedstawicieli nauki prawa prywatnego międzynarodowego. Pozwala to autorowi ocenić stanowisko zaprezentowane w komentowanym wyroku i ustalić jego rzeczywiste, uniwersalne znaczenie.