Abstrakt

Prawo UE wywiera coraz większy wpływ na krajowe przepisy regulujące postępowanie w sprawach konsumenckich. Implementacja wymogów wynikających z unijnej zasady efektywności jest jednak trudnym zadaniem z uwagi na fakt, że prawo UE nie reguluje w sposób kompleksowy obowiązków po stronie sądów krajowych, zmierzających do zagwarantowania konsumentom ochrony prawnej przewidzianej w przepisach prawa materialnego. Pierwsza część niniejszego opracowania zmierza do sprecyzowania, w oparciu o dotychczasowe orzecznictwo TSUE, zakresu obowiązku gromadzenia przez sąd z urzędu materiału dowodowego pozwalającego na zbadanie, czy rozpoznawana przez niego sprawa ma charakter konsumencki. Zdaniem autora, obowiązek ten ma ogólniejszy charakter, niż wynikałoby to z wyroku TSUE w sprawie C-497/13 Faber.