Abstrakt

Obowiązkiem państwa jest stanowienie prawa zapewniającego jak najskuteczniejszą realizację prawa do sądu (art. 45 Konstytucji RP), polegającą nie tylko na rozpoznawaniu i rozstrzyganiu spraw, ale także rzeczywistym wykonywaniu wydanych w postępowaniu rozpoznawczym orzeczeń. W tym kontekście rozwiązanie przyjęte w zmienionym w 2019 r. art. 235 ust. 1 ustawy – Prawo upadłościowe, w zakresie wprowadzenia zryczałtowanego wynagrodzenia za spóźnione zgłoszenie wierzytelności przez wierzyciela, budzi poważne zastrzeżenia. Ogranicza bowiem wierzycielom dostęp do egzekucji i wymusza na części wierzycieli rezygnację z dochodzenia należnych im wierzytelności, zaś dłużnikom pozwala na pozbycie się niektórych zobowiązań, bez konieczności podejmowania jakichkolwiek działań.