Abstrakt

Opracowanie stanowi glosę częściowo krytyczną do wyroku Sądu Najwyższego uwzględniającego skargę nadzwyczajną od prawomocnego nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym. Nakaz zapłaty został wydany przeciw spadkobiercom pierwotnego dłużnika, znajdującym się w trudnej sytuacji życiowej. Z tego powodu omawiany wyrok stanowi ilustrację dla problemu konfliktu dwóch wartości tj. sprawiedliwości społecznej i stabilności orzeczeń sądowych. Sąd Najwyższy w komentowanym orzeczeniu dał prymat pierwszej z tych wartości. Jednak z uzasadnienia wydaje się wynikać, że rozstrzygnięcie to nie zostało poprzedzone należytym rozważaniem konsekwencji z punktu widzenia postulatu pewności obrotu prawnego. Częściowo dyskusyjne są również zapatrywania Sądu Najwyższego na zdarzenia, które zostały potraktowane jako podstawy do uwzględnienia skargi nadzwyczajnej; chodzi tu o wydanie nakazu zapłaty mimo wątpliwości co do okoliczności przedstawionych w pozwie oraz pominięcie obowiązku zawarcia w sentencji nakazu zapłaty wymaganego ustawą zastrzeżenia o ograniczeniu odpowiedzialności dłużnika.