Abstrakt

Komentowane orzeczenie dotyczy problemu ważności zastrzeżenia kary umownej za zwłokę w wykonaniu zobowiązania w postaci określonego procentu wynagrodzenia umownego za każdy dzień zwłoki bez wskazania końcowego terminu jej naliczenia lub określenia maksymalnej kwoty takiej kary. Glosa zawiera stanowisko krytyczne wobec poglądu SN, że kara umowna zastrzeżona bez tych parametrów mimo wszystko spełnia wymóg „określonej sumy” z art. 483 § 1 KC. Autor zajmuje również krytyczne stanowisko wobec przyjęcia przez SN, że dłużnika – w przypadku zastrzeżenia kary o nieznanej maksymalnej wysokości czy nieznanym horyzoncie czasowym – chronią instytucje przedawnienia i miarkowania kary umownej.