Abstrakt

Artykuł poświęcony jest zastosowaniu art. 520 KPC. Przepis ten stanowi autonomiczną podstawę orzekania o kosztach postępowania nieprocesowego. W postępowaniu nieprocesowym regułą jest ponoszenie przez każdego uczestnika postępowania kosztów związanych ze swym udziałem (art. 520 § 1 KPC), w przeciwieństwie do postępowania procesowego, w którym, co do zasady, strona przegrywająca ma obowiązek zwrotu kosztów przeciwnikowi na jego żądanie. Od reguły tej ustawodawca przewidział wyjątki związane z różnym stopniem zainteresowania, sprzecznością interesów oraz niesumiennym lub oczywiście niewłaściwym postępowaniem uczestnika postępowania (art. 520 § 2 i 3 KPC). Nie jest również wykluczone odpowiednie zastosowanie art. 102 KPC.W artykule zaprezentowano poglądy doktryny i judykatury dotyczące problematyki kosztów postępowania nieprocesowego, a także problemy interpretacyjne wynikające z zakresu niektórych przepisów oraz pojęć w nich zawartych. We wnioskach zaproponowano postulaty de lege ferenda mające na celu ułatwienie wykładni przepisów o kosztach postępowania nieprocesowego.