Abstrakt

W okresie ostatnich lat znacznie wzrosła liczba spraw związanych z zainicjowaniem postępowania pojednawczego. Wprowadzone przez ustawodawcę dla uregulowania sprawy cywilnej poprzez zawarcie ugody, prowadzi również do przerwy terminu przedawnienia. To właśnie ten skutek staje się przedmiotem zainteresowania wierzycieli. Funkcjonowanie instytucji zawezwania do próby ugodowej poddano więc szczegółowej analizie, co nie doprowadziło do jednolitego stanowiska. Zmiana Kodeksu postępowania cywilnego dokonana ustawą z 4.7.2019 r. stałą się odpowiedzią na zarzuty wykorzystywania instytucji zawezwania do próby ugodowej jedynie dla przerwania przedawnienia. Wprowadzenie obowiązku zwięzłego oznaczenia sprawy i przedstawienia propozycji ugodowych wraz z powinnością przewodniczącego nakłaniania stron do pojednania, poszukiwania z nimi ugodowych sposobów rozwiązania sporu – ma być rozwiązaniem tego problemu. Ostatecznie zaś nierzetelne zachowanie wierzyciela, wobec wprowadzenia przepisu o nadużyciu prawa, nie wywoła skutku ani na płaszczyźnie prawa procesowego, ani prawa materialnego. Jednak mimo tych zmian Sąd Najwyższy postanowił przedłożyć powiększonemu składowi wydanie rozstrzygnięcia zagadnienia prawnego odnoszącego się do przedawnienia roszczenia. Celem opracowania jest zwrócenie uwagi na oznaczone rozwiązania prawne, których właściwe zastosowanie stwarza gwarancję ochrony praw wierzyciela, lecz bez wykraczania poza normatywne konsekwencje dla dłużnika. Nie byłoby bowiem trafnym rozwiązaniem sprowadzenie postępowania pojednawczego wyłącznie do wezwania dłużnika do zapłaty.