Abstrakt

Artykuł stanowi polemikę z zaprezentowaną przez dr. Jarosława Bełdowskiego oraz dr. Michała Jabłonowskiego krytyką utrwalonego w ostatnich latach w orzecznictwie Sądu Najwyższego oraz sądów powszechnych poglądu o abuzywnym charakterze klauzul przeliczeniowych w umowach o kredyt indeksowany i denominowany w walucie obcej, zawieranych w latach 2005–2009. Autor wskazuje, że formułowane przez dr. Jarosława Bełdowskiego oraz dr. Michała Jabłonowskiego zarzuty pozbawionego krytycyzmu automatycznego powielania przez sądy rozstrzygnięć opartych na powierzchownej analizie orzecznictwa TSUE nie mają podstaw. W świetle orzecznictwa TSUE zasadne jest uznanie za abuzywne postanowień dotyczących przeliczeń walutowych w umowach kredytu, jeżeli nie określają obiektywnej i zrozumiałej metody ustalania kursu waluty na potrzeby wykonywania umowy kredytu, a także gdy konsument nie został w zrozumiały sposób poinformowany przez bank, że zawierając umowę o kredyt powiązany z kursem waluty obcej podejmuje nieograniczone ryzyko, którego konsekwencje ekonomiczne mogą okazać się trudne do udźwignięcia w przypadku silnego wzrostu kursu waluty obcej. Z uwagi na przedmiot i kryteria kontroli umów przewidzianej w dyrektywie 93/13, cechy podmiotowe konkretnego konsumenta (jego wykształcenie, doświadczenie, dociekliwość) nie mogą mieć wpływu na ocenę abuzywnego charakteru postanowień zawartej z nim umowy.