Abstrakt
Sąd Najwyższy w postanowieniu z 12.11.2020 r., III CSK 28/18 przedstawił pogląd w przedmiocie kwalifikacji prawnej zastrzeżenia w treści pełnomocnictwa jego wygaśnięcia z chwilą ustania stosunku pracy pomiędzy mocodawcą a pełnomocnikiem. Zgodnie z przedstawioną przez Sąd Najwyższy argumentacją, zastosowanie w tym wypadku art. 94 KPC spowoduje jego nieuprawnioną wykładnię rozszerzającą, prowadzącą do uznania, że skutki wygaśnięcia pełnomocnictwa wobec sądu następują dopiero z chwilą poinformowania go o tym zdarzeniu prawnym. Sąd Najwyższy uznał, że to sąd jest zatem zobligowany do każdorazowego badania umocowania pełnomocnika do reprezentowania strony w przypadku dokonania w pełnomocnictwie ww. zastrzeżenia, a tym samym do sprawdzenia czy nie zachodzą przesłanki do stwierdzenia nieważności postępowania z uwagi na brak umocowania do reprezentowania mocodawcy. Mając na względzie tendencję do udzielania pełnomocnictw radcom prawnym w ramach stosunku pracy wraz z takowym zastrzeżeniem, orzeczenie może mieć daleko idące skutki dla dotychczasowej praktyki przedsiębiorców. Przyjęcie takiej wykładni rodzi również dalsze pytania co do sposobu sądowej kontroli ważności pełnomocnictwa oraz skutków następczego stwierdzenia, że pełnomocnictwo wygasło.