Abstrakt

Artykuł porusza problematykę zabezpieczenia roszczenia pieniężnego w postaci zajęcia pieniędzy dłużnika i przekazania ich na rachunek depozytowy Ministra Finansów (art. 752 § 1 zd. 2 KPC) z punktu widzenia celu zabezpieczenia, jakim jest natychmiastowa ochrona wierzyciela i zapewnienie skutecznego wyegzekwowania roszczenia na etapie czynności egzekucyjnych. W trakcie trwania postępowania sądowego, w ramach którego udzielono zabezpieczenia, dłużnik może podjąć działania uniemożliwiające zaspokojenie wierzyciela. Brak ustawowego zakazu prowadzenia egzekucji z tego samego składnika majątku dłużnika, który został zabezpieczony w ramach postępowania z udziałem pierwszego wierzyciela, może prowadzić do sytuacji, w której kolejny wierzyciel, powiązany z dłużnikiem osobowo, bądź kapitałowo, może sięgnąć po znajdujące się na depozycie środki i tym samym udaremnić zaspokojenie pierwszego wierzyciela, a jednocześnie przekazać wyegzekwowane środki do rąk dłużnika. W związku z tym pojawia się pytanie o sens zabezpieczenia w sytuacji, gdy środki zgromadzone na depozycie mogą podlegać egzekucji na wniosek innych uprawnionych podmiotów, skoro wierzyciel, który uzyskał zabezpieczenie nie znajduje się w uprzywilejowanej pozycji.