Abstrakt
Niniejszy artykuł dotyczy, dodanego niedawno do KC, przepisu art. 4462. Wprowadzony do Kodeksu, nowy art. 4462 KC wyraźnie przesądza dopuszczalność uzyskania przez osoby bliskie bezpośrednio poszkodowanego deliktem zadośćuczynienia za ich krzywdę wynikłą z niemożności nawiązania lub kontynuowania więzi rodzinnej łączącej ich z bezpośrednio poszkodowanym. Nie rozwiewa on jednak wątpliwości co do możliwości uznania takiej więzi za dobro osobiste. Celem artykułu jest propozycja wykładni nowego art. 4462 KC, w tym rozstrzygnięcia, czy przepis ten przyznając możliwość żądania zadośćuczynienia wiąże je z naruszeniem dobra osobistego czy stanowi samoistną podstawę kompensacji krzywdy, niezależną od takiego naruszenia. Propozycja ta zmierza do rozstrzygnięcia szczegółowych problemów dotyczących kręgu uprawnionych do zadośćuczynienia oraz zakresu stanów faktycznych, w jakich może powstawać roszczenie o zadośćuczynienie uregulowane w art. 4462 KC.