Abstrakt

Autorka podejmuje kwestie dopuszczalności apelacji powoda od wyroku w części, w której oddalono jego żądanie główne w sytuacji, w której nie został zaskarżony wyrok uwzględniający jego żądanie ewentualne. Analiza obejmuje zagadnienie, czy w razie nie zaskarżenia wyroku w zakresie żądania ewentualnego, wyrok w tym zakresie zyskuje przymiot prawomocności formalnej (art. 363 § 1 KPC) oraz materialnej (art. 365 § 1 KPC), czy też wniosek apelacji, dotyczący żądania głównego (dalej idącego) zawiera w sobie implicite żądanie zmiany punktu w zakresie żądania ewentualnego. Według jednego z poglądów uwzględnienie żądania głównego na skutek wniesionej apelacji uczyni punkt wyroku uwzględniający powództwo jedynie w części bezprzedmiotowym. Wniesienie apelacji co do punktu wyroku uwzględniającego żądanie ewentualne powinna zostać odrzucona z uwagi na brak interesu prawnego w zaskarżeniu albo brak gravamenu – brak pokrzywdzenia rozstrzygnięciem. Autorka przedstawia też pogląd przeciwny oraz wskazuje na brak rozstrzygnięcia tej kwestii w orzecznictwie sądów. W artykule przedstawiono również problematykę związania sądu orzekającego zakresem zaskarżenia i zakazem reformationis in peius, jak również omówiono przesłanki wniesienia środków zaskarżenia.