Abstrakt

Celem artykułu jest wyjaśnienie wątpliwości interpretacyjnych oraz praktycznych problemów pojawiających się w związku z wykładnią przepisów rozporządzenia 924/2009 o równości opłat za płatności transgraniczne w EUR w kształcie nadanym im na podstawie rozporządzenia 2019/518. Modyfikują one obowiązek zapewnienia przez dostawców usług płatniczych równości opłat pobieranych za płatności transgraniczne nominowane (denominowane) w EUR z opłatami z tytułu odpowiadających im płatności krajowych w walucie krajowej (korespondujące płatności krajowe). Pierwotnie zasada równoważności stanowiła, że właściwą dla ustalania wysokości opłat z tytułu płatności transgranicznych w EUR będą korespondujące płatności krajowe w EUR. Tymczasem w rezultacie zmian w prowadzonych na mocy rozporządzenia 2019/518, od 15.12.2019 r. właściwa dla celów określenia opłat płatności transgranicznych w EUR będzie krajowa płatność korespondująca w walucie kraju, w którym znajduje się dostawca użytkownika. Dodatkowo państwa członkowskie spoza strefy EUR mogą zdecydować o rozszerzeniu stosowania zasady równoważności na płatności transgraniczne w swojej walucie krajowej. W praktyce wykładnia i stosowanie przepisów rozporządzenia 924/2009 budzi liczne wątpliwości, co w dużej mierze wynika z lakoniczności regulacji, która obejmuje jedynie kilka przepisów. Dodatkowo odnoszą się one do dosyć skomplikowanej materii, jaką są płatności transgraniczne.