Monitor Prawniczy

nr 3/2020

Zasiedzenie służebności a roszczenie o wynagrodzenie za korzystanie z nieruchomości

DOI: 10.32027/MOP.20.3.5
Bogusław Lackoroński
Autor jest adiunktem w Zakładzie Prawa i Instytucji Międzynarodowych, Instytutu Stosunków Międzynarodowych na Wydziale Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych UW.
Abstrakt

Opracowanie stanowi krytyczny komentarz do orzeczenia Sądu Najwyższego z dnia 17 lipca 2019 roku, I CSK 630/17, w którym stwierdzono, że nabycie służebności przez zasiedzenie powoduje, że roszczenie o wynagrodzenie za korzystanie z nieruchomości w okresie poprzedzającym zasiedzenie wygasa. Sąd Najwyższy uzasadnia zaprezentowany pogląd argumentami funkcjonalnymi. Sąd Najwyższy wskazuje, że stabilizująca funkcja zasiedzenia powinna prowadzić do wniosku, że po nabyciu służebności przez zasiedzenie nie powinno być podstaw i powodów do prowadzenia sporów dotyczących okresu poprzedzającego nabycie służebności w ten sposób. Pogląd zaprezentowany przez Sąd Najwyższy nie jest uzasadniony w aktualnym stanie prawnym w świetle art. 222–230 KC (przepisów o ochronie własności) ani w świetle art. 172–176 KC (przepisów o zasiedzeniu).