Monitor Prawniczy

nr 1/2020

Roszczenie z weksla a badanie z urzędu stosunku podstawowego

DOI: 10.32027/MOP.20.1.3
Justyna Fibinger-Jasińska
Autorka jest asesorem sądowym Sądu Rejonowego w Cieszynie, wykładowcą Wyższej Szkoły Finansów i Prawa w Bielsku-Białej oraz Akademii WSB Wydziału Zamiejscowego w Cieszynie.
Abstrakt

Artykuł przedstawia relacje przepisów krajowych oraz unijnych odnośnie do ochrony konsumenta w przypadku roszczenia z weksla w postępowaniu cywilnym. W sytuacji przedłożenia weksla do pozwu i wnioskowania o wydanie nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym, opierając się na przepisach krajowych, sąd nie może uwzględnić stosunku podstawowego z urzędu – bez zarzutu podniesionego przez pozwanego – i uznać, że nieuczciwe warunki nie wiążą konsumenta. Natomiast prawo unijne nakazuje sądowi krajowemu z urzędu ocenić nieuczciwy charakter danego warunku umownego celem zapewnienia, że konsument w sporze z przedsiębiorcą nie będzie nim związany. Zatem pomiędzy przepisami prawa krajowego a normami unijnymi zachodzi sprzeczność. Artykuł stanowi próbę odpowiedzi na pytanie, czy można z urzędu badać stosunek podstawowy w przypadku dołączenia do pozwu prawidłowo wypełnionego weksla.