Abstrakt

W praktyce orzeczniczej pojawiły się poważne rozbieżności co do oceny zakresu ustawowych kompetencji zarządcy wspólnoty mieszkaniowej do reprezentowania jej w postępowaniu sądowym. Wprawdzie osoba fizyczna albo prawna, której powierzono zarząd nieruchomością wspólną na podstawie art. 18 ust. 1 ustawy z 24.6.1994 r. o własności lokali albo art. 18 ust. 2a WłLokU (zarządca), może mieć określony zakres kompetencji w sferze reprezentacji w umowie albo uchwale będącej podstawą powołania, jednak w praktyce kwestia ta jest często pomijana albo regulowana nieprecyzyjnie. Wówczas kluczowa staje się treść regulacji prawnych, a zwłaszcza skutki prawne art. 33 WłLokU, zawierającego nakaz odpowiedniego stosowania do zarządcy przepisów dotyczących zarządu nieruchomością wspólną. Jak się wydaje, źródłem rozbieżności dotyczących zakresu ustawowych kompetencji zarządcy są przede wszystkim wątpliwości co do charakteru prawnego tej konstrukcji. Przegląd orzecznictwa sądowego i wypowiedzi doktryny prowadzi do wniosku, że to właśnie przyjęcie pełnomocniczego albo organicznego statusu zarządcy będzie wpływać na ocenę skutków prawnych odesłania wewnątrzsystemowego z art. 33 WłLokU. Niezbędna staje się zatem charakterystyka zarządcy wspólnoty mieszkaniowej, aby przesądzić, czy zasadne jest wąskie czy szerokie stosowanie tu przepisów dotyczących zarządu nieruchomością wspólną na podstawie art. 33 WłLokU.