Abstrakt

Ustawą z 5.7.2019 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw wprowadzono nowe regulacje dotyczące przygotowania sprawy do rozstrzygnięcia. W nowelizacji przewidziano wprowadzenie nowego rozdziału (oznaczonego jako Rozdział 2a) zatytułowanego „Organizacja postępowania”. W rozdziale tym (art. 205¹–205¹² KPC) zamieszczono przepisy, które dotyczą czynności związanych z wnoszeniem pism przygotowawczych, posiedzeniem przygotowawczym oraz udzielaniem pouczeń (art. 205² KPC). W dotychczasowej doktrynie czynności służące temu celowi określano zaliczano do czynności przygotowawczych albo nazywano (ogólniej) przygotowaniem rozprawy. Wprowadzenie ustawowej nazwy „organizacja postępowania” (zaczerpnięte, jak się zdaje, z postępowania arbitrażowego) nie wydaje się zatem trafne. Z semantycznego punktu widzenia, „organizacja postępowania” to nie tylko przygotowanie sprawy do rozstrzygnięcia, ale także porządek (tok) wszystkich innych czynności dokonywanych w postępowaniu. Nazwa „organizacja postępowania” ma zatem bardzo szeroki zakres desygnatów. Wśród regulacji dotyczących przygotowania sprawy do rozstrzygnięcia zamieszczono przepisy odnoszące się do posiedzeń przygotowawczych i planu rozprawy sporządzanego na takim posiedzeniu. Nowe regulacje dotyczące tych instytucji skłaniają do przeprowadzenia analizy pozwalającej na wstępną ocenę (prognozę) stopnia oddziaływania nowych rozwiązań na sprawność postępowań sądowych w sprawach cywilnych.