Abstrakt

1. Dla realizacji znamion przestępstwa z art. 179 KK konieczne jest ustalenie, że określony pojazd, dopuszczony do ruchu, znajduje się w stanie bezpośrednio zagrażającym bezpieczeństwu ruchu pojazdów. Wymaga to wskazania na konkretne cechy pojazdu, który w przypadku wzięcia udziału w ruchu z wysokim prawdopodobieństwem (bezpośrednio) doprowadzi do uszczerbku w dobrach prawnych uczestników ruchu. Oczywiście fakt wystąpienia takiego zdarzenia z udziałem pojazdu, który wcześniej został dopuszczony do ruchu, może stanowić istotny dowód, że taka cecha obiektywnie występowała w momencie dopuszczenia tego pojazdu do ruchu.
2. Świadomość możliwości realizacji znamion czynu zabronionego jest też przeżyciem intelektualnym charakteryzującym tzw. świadomą nieumyślność (art. 9 § 2 KK). Użytego przez ustawodawcę w art. 9 § 1 in fine KK znamienia „godzi się”, które ma stanowić kryterium odróżniające zamiar ewentualny od świadomej nieumyślności, nie można więc utożsamiać z samą świadomością jakiejkolwiek możliwości realizacji znamion czynu zabronionego. Znamię to wyraża dodatkową kwalifikację strony podmiotowej, z uwagi na którą można zachowanie sprawcy potraktować jako zachowanie umyślne.
Wyrok SN z 15.11.2013 r., II KK 6/12, OSNKW Nr 5/2013, poz. 39