Abstrakt

W niniejszym artykule została podjęta próba oceny funkcjonowania znaczenia wpisu w księdze wieczystej na tle zasady wpisu deklaratoryjnego przyjętej przez polskiego ustawodawcę, w zestawieniu z celowością przyjęcia zasady wpisu konstytutywnego do księgi wieczystej. W systemie prawa polskiego wpis konstytutywny do księgi wieczystej wymagany jest tylko wtedy, gdy przepis szczególny tak stanowi. Ustawodawca w art. 155 KC przyjął, że umowa sprzedaży, umowa zamiany, umowa darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy oznaczonej co do tożsamości przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo strony inaczej postanowiły. Z uwagi na fakt, że własność nieruchomości przenosi się poprzez samą umowę, wpis w księdze wieczystej prawa własności, pomimo obowiązkowości ma charakter deklaratywny, który tylko rejestruje powstały stan prawny. Po zawarciu umowy powstaje sytuacja, że do czasu wpisu w księdze wieczystej, inna osoba figuruje w księdze wieczystej jako właściciel, a inna osoba jest rzeczywistym właścicielem.