Monitor Prawniczy

nr 15/2018

Zakres pierwszeństwa zaspokojenia kosztów egzekucji należnych komornikowi sądowemu w planie podziału sumy uzyskanej z egzekucji

Tadeusz Zembrzuski
Autor jest adiunktem w Katedrze Postępowania Cywilnego na WPiA Uniwersytetu Warszawskiego, radcą prawnym, członkiem Biura Studiów i Analiz Sądu Najwyższego.
Abstrakt

Koszty postępowania egzekucyjnego, traktowane nieraz zamiennie jako koszty egzekucji, są definiowane w nauce jako koszty ponoszone przez uczestnika postępowania, Skarb Państwa albo przez komornika w związku z właściwym postępowaniem egzekucyjnym. Postanowienie o ustaleniu kosztów jest wydawane w końcowej fazie postępowania, w którym powstały. Koszty te mają zatem charakter akcesoryjny (adhezyjny) względem egzekwowanego świadczenia, zaś ich określenie i doprecyzowanie jest zazwyczaj możliwe dopiero po zakończeniu postępowania. Powstałe w toku postępowania egzekucyjnego koszty powinny, co do zasady, zostać poniesione przez zobowiązanego, przy czym podmiot, który je poniósł, może w określonych okolicznościach uzyskać ich zwrot od innego podmiotu. Rozliczenie kosztów odbywa się z poszanowaniem zasady kosztów niezbędnych oraz zasady unifikacji kosztów, choć wymaga uwzględnienia nieraz odmiennych i sprzecznych ze sobą wartości i interesów. Powinno uwzględniać całokształt skomplikowanego mechanizmu przymusu egzekucyjnego, który poza aspektem publicznym, ma także element quasi-komercyjny. Ustawowa regulacja problematyki kosztów egzekucji powinna nieustannie podążać za zmieniającymi się realiami i specyfiką prowadzenia spraw egzekucyjnych.