Abstrakt

Artykuł zawiera rozważania nad kwestią czy wyłączna wina osoby trzeciej, stanowiąca jedną z klasycznych przesłanek egzoneracyjnych, może doprowadzić do uwolnienia podmiotu ponoszącego deliktową odpowiedzialność na zasadzie ryzyka również wówczas, gdy bezpośredni sprawca szkody nie został zidentyfikowany. Autor omawia dorobek doktryny oraz orzecznictwa w tym przedmiocie, analizując m.in. możliwość posłużenia się konstrukcją winy anonimowej dla ustalenia zawinionego zachowania niezidentyfikowanego sprawcy deliktu. W opracowaniu poruszono również zagadnienie jednolitego definiowania winy, niezależnie od tego, czy odnosi się ją do osoby sprawcy czynu niedozwolonego czy też innego podmiotu.