Monitor Prawniczy

nr 11/2018

Czy istnieje potrzeba zrewidowania mechanizmu Europejskiego Nakazu Aresztowania? Uwagi na tle wyroku w sprawach połączonych Aranyosi i Căldăraru – glosa – C-404/15 i C-695/15 PPU

Maciej Ferenc
Autor jest absolwentem Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego.
Abstrakt

(...) [W] obliczu obiektywnych, wiarygodnych, dokładnych i należycie zaktualizowanych danych świadczących o istnieniu nieprawidłowości, czy to systemowych lub ogólnych, czy dotyczących niektórych grup osób, czy też niektórych ośrodków penitencjarnych, w odniesieniu do warunków pozbawienia wolności w wydającym nakaz państwie członkowskim wykonujący nakaz organ sądowy powinien sprawdzić w sposób konkretny i dokładny, czy istnieją poważne i sprawdzone podstawy, aby uznać, że osoba objęta europejskim nakazem aresztowania (...) będzie ze względu na warunki jej pozbawienia wolności we wskazanym państwie narażona na rzeczywiste niebezpieczeństwo nieludzkiego lub poniżającego traktowania (...) w razie przekazania do wspomnianego państwa członkowskiego. (...) Wykonujący nakaz organ sądowy powinien odroczyć podjęcie decyzji o przekazaniu (...) do czasu uzyskania informacji uzupełniających umożliwiających mu wykluczenie istnienia takiego niebezpieczeństwa. Jeśli nie można wykluczyć istnienia wskazanego niebezpieczeństwa (...) wspomniany organ powinien zdecydować, czy należy umorzyć procedurę przekazywania.
Wyrok TSUE z 5.4.2016 r. w sprawach połączonych Pal Aranyosi (C-404/15) i Robert Căldăraru (C-695/15 PPU)