Abstrakt

Instytucja służebności przesyłu została wprowadzona do Kodeksu cywilnego na mocy ustawy z 30.5.2008 r. o zmianie ustawy – Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw, która weszła w życie 3.8.2008 r. Zgodnie z art. 305⁴ KC, do instytucji tej stosuje się odpowiednio przepisy o służebnościach gruntowych. W doktrynie zarysowały się sprzeczne opinie co do zakresu odpowiedniego stosowania przepisów o zasiedzeniu w odniesieniu do służebności przesyłu, w tym w szczególności art. 292 KC. Istnieją bowiem wśród przedstawicieli nauki prawa głosy wiążące przedmiotowe odesłanie wyłącznie z już nawiązanym stosunkiem służebności, a tym samym upatrujące możliwości odpowiedniego stosowania przepisów normujących służebności gruntowe dopiero po ustanowieniu stosownej służebności przesyłu. Niemniej jednak, praktyka orzecznicza, jak również przeważająca część doktryny prawa, prezentuje bardziej liberalne stanowisko, akceptujące również odpowiednie stosowanie w ramach odesłania z art. 305⁴ KC zasiedzenia jako sposobu nabycia służebności przesyłu. Owa praktyka orzecznicza, nawiązująca do drugiej z zaprezentowanych tendencji w wykładni omawianego przepisu KC i dopuszczająca powszechnie zasiedzenie jako jedną z możliwych dróg nabycia służebności przesyłu, skłania do dalszych szczegółowych rozważań nad wykładnią przesłanek tego szczególnego sposobu nabycia interesującego nas ograniczonego prawa rzeczowego.
W niniejszym artykule Autorki dokonują analizy porównawczej orzecznictwa wydanego w sprawach dotyczących służebności: gruntowych i przesyłu.