Abstrakt

Problematyka zakresu szkód podlegających kompensacji jest jednym z kluczowych zagadnień prawa odszkodowawczego. Korzenie koncepcji szkód pośrednich sięgają prawa rzymskiego. W prawie polskim pojawiła się ona dopiero w latach 1969–1972. Po okresie dominacji tej koncepcji aktualne orzecznictwo w kwestii szkód pośrednich nie jest jednolite, coraz częściej pojawiają się orzeczenia koncepcję ową negujące. Omawiana koncepcja jest źródłem wielu rozbieżności w polskiej doktrynie i orzecznictwie (przedstawionych w cz. I artykułu).
Przedmiotem niniejszych uwag jest odpowiedź na pytanie, czy zasadne jest konstruowanie kategorii szkód pośrednich celem przyjęcia, że szkody te nie są objęte zakresem obowiązku odszkodowawczego. Przedstawiona w artykule analiza koncepcji szkód pośrednich rozpatrywanych w świetle ograniczenia zakresu kompensacji obejmuje dwa zagadnienia: usystematyzowanie i analizę proponowanych w literaturze kryteriów wyróżnienia szkód pośrednich (cz. I) oraz przedstawioną niżej analizę normatywnych podstaw wyróżniania kategorii szkód pośrednich.