Abstrakt

W tzw. sprawach medycznych coraz częściej zgłaszane są żądania zapłaty zadośćuczynienia za naruszenie praw pacjenta (art. 4 ust. 1 ustawy z 6.11.2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta). Obserwacja sądowego stosowania tego unormowania pozwala dostrzec dwie rysujące się tendencje. Wyrazem pierwszej z nich jest przypisywanie obecnie temu roszczeniu niejako równoprawnej pozycji z żądaniem zadośćuczynienia za krzywdę wynikłą z uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia (art. 444 § 1 w zw. z art. 445 § 1 KC) – w odróżnieniu od widocznego wcześniej powoływania się na naruszenie praw pacjenta dopiero w razie niekorzystnego przebiegu dowodzenia przesłanek odpowiedzialności za szkodę na osobie albo wręcz – w apelacji od wyroku oddalającego takie powództwo.