Abstrakt

Zagadnienie terminu przedawnienia roszczeń o zapłatę wynagrodzenia za kształcenie („czesnego”) w szkołach wyższych jest w ostatnich latach jedną z wyjątkowo spornych kwestii sądowego stosowania prawa. Analiza praktyki orzeczniczej świadczy o istotnej rozbieżności zajmowanych stanowisk, wynikającej z odmiennej kwalifikacji prawnej umów będących źródłem powstania zobowiązania oraz oceny jurydycznego charakteru przysługującego uczelni roszczenia. Wskazuje się, po pierwsze, że termin przedawnienia wynosi lat 10, gdyż umowa łącząca studenta ze szkołą wyższą jest umową nazwaną (o kształcenie, o opłatę za studia), określoną obecnie w art. 160a ustawy z 27.7.2005 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym (art. 118 in principio, in medio KC). Po drugie, głoszony jest pogląd o 3-letnim terminie przedawnienia, właściwym dla roszczeń o świadczenia okresowe lub związane z prowadzeniem działalności gospodarczej (art. 118 in fine KC). Po trzecie, termin ten określany jest jako 2-letni, czyli charakterystyczny dla roszczeń z tytułu nauki, przysługujących osobom trudniącym się zawodowo takimi czynnościami albo utrzymującym zakłady na ten cel przeznaczone (art. 750 w zw. z art. 751 KC).