Abstrakt

W dniu 20.11.2015 r. weszły w życie zmiany wprowadzone tzw. dużą nowelizacją prawa autorskiego. Nowelizacja wprowadziła niezwykle istotne zmiany w zakresie dozwolonego użytku publicznego. W uzasadnieniu projektu nowelizacji wskazano, że projekt wdraża dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2012/28/UE z 25.10.2012 r. w sprawie niektórych dozwolonych sposobów korzystania z utworów osieroconych, a także częściowo: dyrektywę 2001/29/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z 22.5.2001 r. w sprawie harmonizacji niektórych aspektów praw autorskich i pokrewnych w społeczeństwie informacyjnym oraz dyrektywę 2006/115/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z 12.12.2006 r. w sprawie prawa najmu i użyczenia oraz niektórych praw pokrewnych prawu autorskiemu w zakresie własności intelektualnej (wersja ujednolicona),.
W toku przygotowywania i prac nad przepisami wypowiadało się wiele podmiotów, które wskazywały na bardzo praktyczne zastosowanie nowych przepisów m.in. w instytucjach kultury. Zmiany miały być (i z pewnością są) niezwykle istotne. Po dokładnym przeanalizowaniu zapisów nowelizacji wydaje się, że niestety kultura nie tylko (w pewnych aspektach) nie skorzystała z nowelizacji, ale realnie na niej straciła. Dotyczy to zarówno licencji edukacyjnych, dokumentacyjnych opracowań czy rozpowszechniania dzieł osieroconych.