Abstrakt

Przepis art. 483 § 1 KC stanowi, że można dodatkowo (pactum adiectum) zastrzec w umowie, że naprawienie szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania niepieniężnego nastąpi przez zapłatę określonej sumy (kara umowna). Przedmiotem pewnych wątpliwości teoretycznych, jak i praktycznych jest pojęcie „zobowiązania niepieniężnego” na gruncie art. 483 § 1 KC. Zagadnienie to jest o tyle istotne, gdyż – jak wynika to z dominującego stanowiska doktryny i judykatury – zastrzeżenie kary umownej na wypadek niewykonania zobowiązania pieniężnego rodzi bezwzględną nieważność zastrzeżenia kary umownej. Zakaz zastrzegania kar umownych na wypadek niewykonania zobowiązań pieniężnych ma na celu m.in. niedopuszczenie do obchodzenia przepisów o odsetkach maksymalnych (zob. art. 359 § 2¹ KC). W niniejszym opracowaniu zostanie omówionych kilka problemów praktycznych związanych z przedmiotowym zagadnieniem.