Abstrakt

Wykazanie umocowania do reprezentowania strony w postępowaniu cywilnym stanowi obowiązek o doniosłym znaczeniu dla toku całego postępowania ze względu na konsekwencje jakie wynikają z uchybienia tej powinności. Z związku ze stosowaniem art. 68 KPC, który ustanawia wskazany obowiązek, pojawiają się zagadnienia dotyczące w szczególności adresatów tej powinności, celu regulacji, a także czynności sądu związanych z badaniem prawidłowości wykazania umocowania i usuwania dostrzeżonych uchybień. Istotne znaczenie mają także ustawowe zwolnienia od rozważanego obowiązku, gdyż jako regulacje szczególne nie powinny być interpretowane rozszerzająco. Zagadnieniom tym poświęcono pierwszą część opracowania (MoP Nr 8/2015).
W części drugiej autorzy zwracają uwagę, że stosowanie w praktyce art. 68 KPC może także dotyczyć podmiotów niebędących stronami procesu lub uczestnikami postępowania nieprocesowego. Dotyczy to w szczególności organizacji pozarządowych oraz interwenienta ubocznego. Uwagę należy także poświęcić wykazywaniu umocowania przez wybrane grupy podmiotów, tj. organy sądów powszechnych oraz jednostek samorządu terytorialnego. W przypadku piastunów tych organów występują bowiem okoliczności wskazujące na nadmierny formalizm omawianej regulacji w stosunku do potrzeb, co wynika m.in. z regulacji prawnych związanych z publikowaniem informacji o powołaniu (mianowaniu, wyborze) tych osób. Całość rozważań zamyka przestawienie wyników badań aktowych przeprowadzonych przez autorów w wybranych sądach powszechnych.